نگاه به آیات وروایات ادبی عصمت امامان علیهم السلام بخش دوم
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانش آموخته سطح 4 رشته فقه و اصول جامعه المصطفی العالمیه
چکیده
آیه 11 سوره مبارکه واقعه، همانند آیات 30 و124سوره بقره، نیز از آیات عامی است که دلالت بر عصمت دارند. کلمة مقربین در اکثر موارد در قرآن کریم به پیامبران الهی و فرشتگان اطلاق شده است، از جمله در آیه 45 آل عمران که در مورد حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام بکار رفته است. در سوره نساء آیه 172 از فرشتگان به مقربون یاد شده است. در رابطه با مقربین خداوند از مردم سؤال نمی‌کند؛ زیرا شناخت آنها برای مردم ممکن نیست. مقربین همان سبقت گیرندگان و پیشتازان در اوامر خداوند است، سابق علی الاطلاق و مورد پذیرش همه فقط شأن مقام عصمت است. هم چنین آیه 160 سوره صافات که در آن فقط توصیفی از خداوند مورد تأیید شمرده شده است که توسط بندگان «مخلَص» صورت گرفته باشد. «مخلَص» به کسی گفته می‌شود که خداوند او را از هر گونه شرک، ریا، وسوسه های شیطانی و هوا های نفسانی خالص گردانیده است. در اکثر آیات قرآن کریم، صفت مخلَص به انبیای الهی نسبت داده شده است. آنها تنها گروهی هستند که به سبب اعمال شان جزا داده نمی‌شود؛ زیرا آنها عمل بر خلاف آنچه خداوند می‌خواهد انجام نمی‌دهند. خداوند با آنها با فضل و کرمش برخورد نموده و به آنها پاداش می‌دهد. ویژگی مخلَصین در اکثر آیات قرآن کریم به انبیاء الهی نسبت داده است، اما مصداق مخلَصین در امت اسلامی همان اهلبیت (علیهم السلام) هستند که پاکی و نزاهت آنها از هرگونه رجس و پلیدی در آیه تطهیر و آیات دیگر از قرآن کریم قابل اثبات است.
کلیدواژه‌ها
)