در بخشهای قبلی با هفت علم ادبی، براساس تعریف، فایدۀ و موضوع آن، آشنا شدید(اشتقاق، لغت، صرف، نحو، معانی، بیان و بدیع) و نیز بیان شد که درخانوادة بزرگ ادبیات، علم معانیدانشی است که به وسیلۀ آن حالات لفظ عربی از جهت هماهنگی با اقتضاء حال شناخته میشود، به گونهای که سخن، با هدف ایراد آن، متناسب گردد، دانشیکه درآن از جابه جایی اجزای جمله و از تغییراتیکه زیبایی و تأثیر کلام ایجاد میکند، بحث میشود و مباحث اصلی در آن؛ اسناد، قصر، انشاء، وصل وفصل، ایجاز، واطناب ومساوات است، دانش شناخت معنوی ودرونی، دانشهای معانی و بیان. به بیان دیگر، صنایع ادبی؛ از قبیل صنعت التفات، استخدام، توریه و... قبل از توضیح، صنایع التفات، استخدام و توریه، لازم است که معانی؛ حال، حال خطاب، مقتضی حال، مقام تخاطب روشن گردد.