دانشآموخته سطح چهار فقه و معارف اسلامی (گرایش تفسیر و علوم قرآن) جامعة المصطفی العالمیة
چکیده
"ایجاز" یکی از صنایع کاربردی ادبی و بدیع است. به معنای ادای مقصود با الفاظ اندک، رسایى و شیوایى کلام است؛ بدون آنکه آسیبی در ارکان کلام و خللی در معنا وارد شود. مشروط برآنکه مناسب حال و مقام بوده، با استعداد مخاطب هماهنگ باشد. "ایجاز" یکى از عظیمترین اسلوبهاى بلاغى و بدیعى قرآن عظیم الشان است که به نحو فراوان بهکار رفته، و دانشمندان علوم قرآنی و مفسران به آن اهتمام ویژهای داشته و دارند. هدف در این پژوهش تبیین معانی این پدیده و بیان اقسام آن است. این مسئله از آنرو حائز اهمیت است که بدون توجه به آن گاهی مقصود گوینده را نمیتوان به درستی دریافت و به آثار و فوائد کلام او پیبرد.
ضرورت این مسئله از آنرواست که جلوهگاه بخشی از زیباییهای وحی شده است. که بدون در نظر گرفتن آن، درک دقیق وتفسیر صحیح میسر نخواهد شد. قلمرو این تحقیق موضوعی و شیوهای گرد آوری اطلاعات کتاب خانهی و نرم افزاری است. که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. ضمن معناشناسی، به بررسی تطبیقی این پدیدة ادبی در قالب "ایجاز" پرداخته شده است. دستیافتههای اهم این پژوهش؛ معانی گوناگون ایجاز و اقسام آن، و آن گاه سعی بر آن بوده است تا با کمک تفاسیر، کتب ادبی، "ایجاز در قرآن کریم" و میزان آگاهی و بهره وری از این اسلوب در دریای وسیع تفسیر مورد بررسی قرار گیرد.